Muzeum Powstania Warszawskiego

Zaczęło się 1 sierpnia 1944 roku i trwało dokładnie 63 dni. Wybuchło punktualnie, o 17:00. Godzinie “W”. Samotna walka powstańczych oddziałów zakończyła się 3 października 1944. W jego trakcie zginęło nawet 200 tysięcy ludzi.

To właśnie Powstanie Warszawskie w dużym skrócie.

Żaden warszawiak nie powinien sobie odpuścić wizyty w Muzeum Powstania Warszawskiego. To samo tyczy się kogokolwiek, kto zdecyduje się odwiedzić stolicę. To miejsce z duszą i sercem, które (dosłownie!) bije upamiętniając przy tym poległych w czasie Powstania.

Który to już raz odwiedzam to miejsce? Jeszcze jako mała harcerka pomagałam w dniu otwarcia muzeum w Warszawie. To było wielkie wydarzenie – 31 lipca 2004 roku, w przeddzień 60. rocznicy wybicia godziny “W”. Mieści się w dawnej Elektrowni Tramwajów Miejskich.

Kolejne moje wizyty w Muzeum za każdym razem stanowiły dla mnie nowe wyzwanie – czy to w chwili, gdy występowałam w roli przewodnika, tłumacząc znajomym i rodzinie (tej dalszej i tej bliższej), co i gdzie się znajduje (niekiedy nawet i w obcych językach), czy też jako harcerz a nawet instruktor. Za każdym razem miejsce to robiło na mnie ogromne wrażenie.

Muzeum Powstania Warszawskiego od środka

W muzeum – jak sama jego nazwa wskazuje – znajdziemy ekspozycje związane z planowaniem, przebiegiem oraz skutkami Powstania.

Nie będę teraz dokładnie pisać o tym, czego możecie się tam spodziewać – radzę odwiedzić muzeum samodzielnie (lub zawsze można poczytać o tym na stronie internetowej muzeum: http://www.1944.pl/ )

Moją ulubioną częścią jest przejście przez kanały – kiedy idąc przez wąski, ciemny korytarz słyszymy tupot ciężkich butów “tuż nad głową”. Wtedy dopiero możemy poczuć się tak jak Powstańcy z ‘44 – osaczeni.

Kolejną rzeczą robiącą na odbiorcach ogromne wrażenie jest wspomniane już Serce Muzeum, którego bicie towarzyszy nam przez cały czas zwiedzania. Ten element ekspozycji to przede wszystkim symbol, podtrzymujący swoim biciem pamięć o Powstaniu.

Muzeum historii

Muzeum jest fantastycznym miejscem spotkania z historią – nie tylko jest interaktywne, ale również fantastycznie łączy nowe technologie z tymi tradycyjnymi i przekazuje za ich pośrednictwem masę wiedzy związanej z wydarzeniami sprzed (już) 71 lat.

Bardzo polecam zbieranie kartek z kalendarza. Każda z nich zawiera odpowiednio dobrane informacje, dotyczące wydarzeń z konkretnego dnia. Pomagają też odnaleźć się w czasie i miejscu – pilnują kolejości zwiedzania, a przy tym uświadamiają, że te wydarzenia naprawdę miały miejsce i że powstańcza środa wyglądała zupełnie inaczej niż współcześnie.

Czym byłoby Muzeum bez opowieści Powstańców? W licznych telefonach, na wielu ekranach, slajdach, czy też w specjalnych szufladkach ściennych znajdziemy wspomnienia Powstańców. Osób, które w 1944 roku miały zaledwie naście lat i już wtedy brały czynny udział w akcji, chociażby poprzez roznoszenie poczty, czy działalność propagandową.

Warto wspomnieć, że na miejscu znajduje się również osobn sala poświęca właśnie poczcie harcerskiej!

Wciąż nie jesteście przekonani? Zobaczcie Mur Pamięci!

Jeśli jeszcze nie czujecie się przekonani – warto wspomnieć również o Parku Wolności. Park zamyka Mur Pamięci, w którym wyrytych zostało 11 tysięcy nazwisk żołnierzy poległych w czasie Powstania. W centralnej części Parku znajduje się dzwon “Monter” poświęcony gen. Chruścielowi, a na tyłach Muru zobaczyć można przeróżne murale w wykonaniu m.in. Papcio Chmiela czy Andrzeja Pągowskiego.

Uwierzcie mi – naprawdę warto tam zajrzeć! I to nie jeden tylko raz!