Spis treści
Legenda głosi, że nie istnieje osoba, która odwiedziła Paryż i nie zobaczyła wieży Eiffla. I słusznie – jest to bowiem najbardziej rozpoznawalny obiekt architektoniczny Paryża. Nie istnieje pocztówka z panoramą Paryża, na której wieży Eiffla by nie było i nie ma stoiska z pamiątkami, na którym nie sprzedawano by jej miniatury. Czy warto się tam udać?
Historia krótka – wieża Eiffla w pigułce
Pierwsza dama Paryża powstawała nieco ponad dwa lata, od roku 1887 do 1889. W momencie wybudowania była najwyższą wieżą na świecie i tytuł ten nosiła jeszcze przez kolejne 30 lat. Wzniesiona została z okazji 100. rocznicy rewolucji francuskiej, jak to w zamierzchłych czasach bywało – jako demonstracja. Miała dowodzić poziomu wiedzy francuskich inżynierów i rozwoju francuskiej technologii. Początkowo nie wzbudzała ona zachwytu mieszkańców Paryża. Nazywano ją niepochlebnie „niewymiarowym filarem mostu” i była przyczyną wzmożonych protestów. Uratowana przez rozbiórką została przez strategiczne znaczenie radiotechniki podczas I Wojny Światowej za sprawą umieszczonego na jej szczycie masztu. Z czasem zaś niechęć przekształciła się w zachwyt, zaś sama wieża stałą się wizytówką Paryża.
Istnieje jedna rzecz, która łączy wszystkie atrakcje turystyczne na całym świecie. Niezależnie od ich lokalizacji, charaktery samej atrakcji, a często nawet pory roku. Wiecie już o czym mówię? Tak, chodzi o kolejki. Wszędzie tam, gdzie jest coś do zobaczenia, są też ludzie chętni to zobaczyć. A zawsze jest ich więcej niż można by się było tego spodziewać. Nie inaczej jest z wieżą Eiffla.
Stać mnie! – czyli kupowanie biletu
Możliwe jest kupienie biletu na wieżę za pośrednictwem Internetu. Trudno jednak stwierdzić, z jakim wyprzedzeniem należałoby to uczynić, bowiem już na początku lipca wyprzedane były wszystkie bilety do końca września. Nie oznacza to jednak, że zostaliśmy oficjalnie odprawieni z kwitkiem i na wieżę nie wejdziemy. Spokojnie, bilet (i to nawet na szczyt!) można nabyć na miejscu. Oznacza to jednak konieczność odstania swojego w kolejce. Przy nienajlepszej pogodzie, która towarzyszyła nam podczas zdobywania wieży równoznaczne było to z 30 minutami spędzonymi w ludzkim korku.
Warto jednak od razu zaznaczyć, jeżeli jesteście zdecydowani zobaczyć Paryż z najwyższego, trzeciego piętra konieczne jest kupienie najdroższego biletu, uprawniającego do korzystania z windy. Nie jest możliwe zdobycie szczytu za pomocą schodów. Jednak kiedy już się tam znajdziecie…
… a kiedy wdrapiemy się już na górę
… na pewno nie pożałujecie pieniędzy wydanych na bilet! Wcześniej zdarzyło się nam widzieć kilka innych miast z dosyć dużej wysokości, między innymi polski Wrocław ze Sky Tower (212m) czy Berlin z Wieży Telewizyjnej (368m). Jednak żaden inny widok nie robi takiego wrażenia jak ten w Paryżu. Jest to głównie spowodowane efektem niskiej zabudowy. Regulacje prawne w Paryżu uniemożliwiają wznoszenie budynków o wysokości całkowitej przekraczającej 36m. Oznacza to, że zabudowa miasta jest stosunkowo niska. Dlatego wieża – która wedle dzisiejszych standardów wysokości nie jest już kolosem – mimo wszystko znakomicie wyrasta poza linię horyzontu. Z tego samego powodu zapewnia też niesamowite wrażenia zwiedzającym!
Ponieważ Paryż nie został zniszczony podczas II Wojny Światowej, zabudowa miasta jest bardzo spójna. W oczy rzucają się jasne elewacje obecne na większości budynków. Latem zaskoczyć Was może również ilość zieleni obecnej na paryskich ulicach. Mógłbym w tym momencie zacząć wyliczankę i obiecać, że z wieży z łatwością zlokalizujecie kaplicę Notre Dame, most Aleksandra III, bazylikę Sacre Coeur, Luwr czy też d’Orsay… jednak można pominę ją. Zastąpię ją stwierdzeniem, że z wieży Eiffla przy dobrej pogodnie można zobaczyć absolutnie wszystko. Albo więcej niż wszystko… mając ze sobą lornetkę 🙂
Pole marsowe – deptakjak każdy inny
Kiedy przestaniemy bytować wśród chmur i zejdziemy nieco na ziemię, do podnóży wieży Eifella zastaniemy pole Marsowe.
Pierwotnie służyło jako poligon wojskowy, na którym odbywały się ćwiczenia wojskowe. Szybko zaczęto organizować tutaj wystawy światowe, które koronowała obecna w bliskim sąsiedztwie wieża. Z czasem pole zostało przekształcone w deptak i dokładnie taką funkcję pełni do dziś. Czego można się spodziewać goszcząc tutaj?
Z całą pewnością wielu czarnoskórych mości panów próbujących przekonać nas do tego, że potrzebujemy miniaturki wieży (a najlepiej kilku!) i selfie sticka. A jeżeli tylko zostaniemy podpatrzeni na robieniu sobie selfie z wieżą… litości ze strony ulicznych handlarzy nie zaznamy na pewno 😛
Za wyjątkiem odznaczającego się usytuowania deptak ten nie ma do zaoferowania wiele więcej. Brak tutaj punktów gastronomicznych, czy miejsc w cieniu, gdzie możliwe byłoby zwyczajne posadzenie tyłka po przejściu kilkuset schodów na wieży. Jeżeli jednak jakimś przypadkiem macie ze sobą drugą połówkę, koc, jedzenie i butelkę dobrego wina… nie istnieje chyba lepsze miejsce na zjedzenie romantycznej kolacji!
Informacje praktyczne
Dojazd
stacja metra TROCADERO , BIR-HAKEIM lub CHAMP DE MARS
Godziny otwarcia
- Codziennie od 9.30 do 23.00
- Latem od 9.00 do 24.00
Ceny biletów
- Wejście schodami od ok. 4EUR
- Wjazd windą na poziom 2 – ok. 8EUR
- Wjazd windą na poziom 3 – ok. 13EUR
W pobliżu
- Palais Royal – siedziba francuskiej Rady Stanu, Ministerstwem Kultury i Teatrem Narodowym
- Musee du Quai Branly – sztuka innych kontynentów, zbiór blisko 3500 rzeźb, masek, biżuterii oraz instrumentów
- Palais de Tokyo
- Palais de Chaillot
- Musee Guimet
